Wat een ver-schrik-ke-lijke nacht! Ik heb de afgelopen nacht het gevecht van mijn leven gehad... Ik wilde net gaan slapen maar besloot toch nog even naar de muur te kijken en daar zag ik het. De boosdoener. Ik heb geen idee wat het was, maar het was ranzig! Het was maar liefst een 2 cm lang ding met intens bewegende voelsprieten die wel drie keer zo lang waren. And then... it started jumping! Als een gillende keuken meid mijn bed uitgesprongen om vervolgens in paniek te zoeken naar een moordwapen. Het enige wat ik op dat moment kon vinden waren mijn teenslippers en geloof me, die dingen zijn niet groot genoeg om met zekerheid een moord te plegen. Maar goed, ik vertrouwde op mijn gooi skills dus ik waagde een poging... I MISSED. It started jumping again! Waar is je vader als je hem nodig hebt?!

Zoals jullie al kunnen horen word ik aardig panisch van insecten, maar ik zeg jullie eerlijk ik heb echt een insectenfobie (lol en ik zit in afrika). Van mug tot lieveheersbeestjes, van vlinder tot spin en van wesp tot fruitvlieg. IK MOT HET NIET IN MIJN BUURT HEBBEN. Mocht zo'n ding zich toch in mijn kamer bevinden, ik weiger te slapen totdat het gevaar is uitgeschakeld. Oké ik ga weer verder waar ik gebleven was. Na nog drie keer mis te hebben gegooid en nog een paar keer gegild te hebben ben ik naar een ander moordwapen gaan zoeken. Ik vond een wc-borstel. Eindelijk een lang ding waarmee ik goed kan richten dacht ik... maar nee hoor dat ding maneuvreerde zich langs de borstelharen zo de lucht in! Als een springend hert vloog ik weer door de kamer en ik had er inmiddels een oververhit hoofd van gekregen. Gelukkig was het slachtoffer enigszins verwond en kon ik de laatste klap uitdelen met een menuboekje dat in de kamer van de lodge lag. Ik gooide het boekje boven op het slachtoffer en heb deze niet van de grond geraapt tot de volgende ochtend. Vanochtend gekeken... Mission accomplished.

Ik werd vanmorgen om 10 uur opgehaald door mijn partnerorganisatie in een jeep, de chauffeur van deze jeep (Chopper) is tevens ook mijn guide voor de komende drie weken. Ik dacht ik ga lekker achterin zitten zodat ik goed om me heen kan kijken. Grootste fout EVER. De jeep haalde maar liefst snelheden van 80 km per uur en ik werd zowat van de achterbank af geblazen. De jeep ging zo snel dat ik niet eens mijn ogen kon open houden haha! Nadat we andere vrijwilligers hadden afgezet op de airport ben ik gelijk voorin gaan zitten.

Voordat we naar mijn eindbestemming gingen zijn we eerst samen boodschappen gaan doen. Ik denk dat we wel 15 verschillende winkels bezocht hebben haha, maar dinsdag is de enige dag dat de partnerorganisatie naar Hoedspruit gaat om inkopen te doen voor de hele week. De reden hiervan, mijn eindbestemming was 40 km verderop, elke dag heen en weer rijden is dus geen optie. Rond 14:30 gingen we eindelijk richting het Balule Nature Reserve (onderdeel van het welbekende Kruger Park). Het was de meest hobbelige rit ever, als je hier zou rijden met een gewone auto zou je na een paar meter al autopech hebben. Ik heb onderweg een kleine glimps kunnen opvangen van een olifant, heel veel impala's gezien en een aantal giraffen kunnen spotten. Aaaah eindelijk ultiem genieten.

Na heel wat hobbels, heuvels en fotobombs bij de camera traps (deze worden gebruikt om foto's te maken van dieren haha) kwamen we eindelijk aan in het Struwig Eco Reserve. Het zijn een aantal huisjes boven op een heuvel, midden in de wildernis. Geweldig. Helaas ben ik hier de enige vrijwilliger op het moment, maar dit zal de pret niet bederven. Mijn guide Chopper is even oud als mij, dus we kunnen het goed met elkaar vinden en tijdens de wekelijkse bushcamps (letterlijk met een tent onder de sterren slapen) joinen er ook vrijwilligers van andere progamma's!

Nadat ik gesetteld was hoorden we opeens luid gekrijs van apen! Chopper wist meteen wat dit betekende, een luipaard! Hij zette meteen een berg afwaartse sprint in, ik rende er meteen achteraan en brak vervolgens bijna mn enkel onderweg naar beneden haha! Op een fractie van een seconde miste we net een glimps van het luipaard, jammer! Maar niet getreurd, ik ben hier nog een aantal weken. Wat we wel zagen toen we al eenmaal beneden aankwamen waren nijlpaarden, het geluid van deze dieren in het echt horen is wel echt iets magisch. Daarnaast ook nog een koedoe gezien en wat kleine mangoesten (they were so cute pff).

Morgen gaat mijn leven als wildlife volunteer eindelijk echt beginnen. Het schema ziet er als volgt uit:
07:00-08:00 road maintenance
08:00-08:30 meeting
08:30-10:30 game drive
10:30-12:00 making lunch
12:00-14:00 lunch
14:00-15:00 ecology lecture
15:00-17:00 making dinner

Wat het allemaal inhoudt? You will hear tomorrow :)

Liefs Gabie