I just had giraffe shit in my mouth!

Fun fact, Africa never sleeps. Toen ik gisterenavond om een uurtje of twaalf ging slapen hoorde ik zulke vette geluiden! Huilende hyena's en brullende leeuwen, nu maar hopen dat ik deze snel in het echt zal zien. Eindelijk heerlijk geslapen vannacht en om 6 uur vanochtend ging mijn wekker. Snel ontbeten en daarna gingen Chopper en ik aan de slag met road mantainance. We moesten een hele grote band achter op de jeep haken en deze door een deel van het reserve slepen, waarom? Om de paadjes waar de jeeps rijden gangbaarder te maken en om het zand glad te strijken zodat de sporen van dieren goed te zien zijn. Het is hier trouwens s'ochtends en s'avonds mega koud, maar overdag lekker warm (schommelingen tussen de 20 en 30 graden). Na een uurtje kwamen we weer terug om een meeting bij te wonen (met de mensen die hier wonen/werken), Linette de manager van het Struwig Eco Reserve stelde me hier aan iedereen voor, ze vertelde wat ze daar zo al doen en ze vertelde wat er van mij wordt verwacht de komende weken.

Na deze meeting ben ik op gamedrive geweest, dit is gewoon een ander woord voor op safari gaan. Tijdens deze gamedrive eindelijk heel veel dieren gezien. Rennende giraffen, vechtende impala's, grote koedoes, bosbokken, nijlkrokodillen en heel veel vogels. De vogels die ik heb gespot zijn zazu's (ja die van de lion king!) en trouwbandvogels. Trouwbandvogels zijn vogels waarvan de veren gebruikt worden bij een huwelijksaanzoek bij de Maasaai tribes, de man moet van deze veren een armband maken en deze aanbieden aan de vrouw. Je kan het zien als een duurzame verlovingsring haha.

Naast dieren heeft Chopper me ook veel verteld over de verschillende bomen die hier staan, bijvoorbeeld de apple leaf tree. Deze boom is vernoemd naar het geluid wat de bladeren maken als ze in een hand dichtgeknepen worden: het klinkt namelijk als het bijten in een appel haha. Verder heb ik kei mooie landschappen gezien, man man man ken er geen genoeg van krijgen. Aan alle paden komt gewoon geen eind, overal waar je komt splitsen de paden weer in nieuwe paden.

Na de gamedrive hebben we lunch gemaakt, we hebben gekruide potato wedgies gegeten met wat salade en brood. Zo onhandig als ik natuurlijk ben weer eens in mn vinger gesneden met een aardappelmes. Tijdens de lunch echt bijna een uur gepraat met Linette, deze vrouw heeft zoveel knowledge. Ze vertelde hoe het Kruger is ontstaan en hoe belangrijk de olifant is in het ecosysteem, ook vertelde ze over de corruptie van de huidige president die al het geld van het land in zijn eigen zak steekt (dit is dé reden waarom de afrikanen het zo slecht hebben hier) en ik kwam te weten hoe slecht de regelingen in de ziekenhuizen hier zijn. Het dichtstbijzijnde ziekenhuis vanaf hier is gewoon een uur rijden... good to know. Tijdens dit gesprek was Chopper inmiddels naast ons in slaap gevallen haha.

Na de lunch heb ik een ecology lecture midden in het reserve gekregen, maar eigelijk was dit meer een gesprek aangezien ik hier alles al over wist (voor diegene die het nog niet wisten ik ben biologiedocent). Na de lecture zijn we gras gaan slashen, oftewel met een machete het lange gras wegmeppen. Ik voelde me op dat moment een echte rambo. We moesten dit gras verzamelen zodat er op andere plekken waar geen gras groeit dit opnieuw geplant kan worden. Dit moest je daar gewoon op de grond leggen en daar water overheen gooien en dan zou er nieuw gras moeten groeien.

Tijdens het rondzwaaien van dit fantastisch ding kwam Chopper opeens met zijn hand achter zijn rug aanlopen. Toen hij zijn hand open deed zaten er harde giraffe drollen in. Hij vertelde me dat het een traditie spelletje was dat je deze drol in je mond moest doen en deze zo ver mogelijk weer moest uitspugen. En nee... hij maakte helaas geen grap, maar ik kon het gewoon niet geloven haha. Ik heb Chopper aan het begin van mijn avontuur verteld dat ik de full experience wilde... Becareful what you wish for people. Terwijl ik doodging van de spijt heb ik die drol in me mijn mik gegooid en deze meteen weer uitgespuugd. SHIT. Deze drol is gewoon uit een poepgat gekomen en ik heb het in mijn mond gedaan! Het smaakte echt naar zand en achteraf kon ik er echt keihard om lachen. Gelukkig heb ik bij het avondeten weer normale dingen in mijn mond kunnen stoppen, ik heb namelijk rijst met stir fry gegeten.

Voor morgen staat het volgende op de planning:
07:00-08:00 road maintenance
08:00-08:30 meeting
08:30-12:00 clean bush camp (de plek waar we onder de sterren gaan slapen en ja gewoon midden in de wilde natuur)
12:00-14:00 lunch
14:00-17:00 opening roads
17:00 dinner

Zometeen zal ik ook een kleine fotoserie posten zodat jullie een klein beeld krijgen van wat ik vandaag allemaal heb gedaan. Tot morgen!

Liefs Gabie

And so it begins

Wat een ver-schrik-ke-lijke nacht! Ik heb de afgelopen nacht het gevecht van mijn leven gehad... Ik wilde net gaan slapen maar besloot toch nog even naar de muur te kijken en daar zag ik het. De boosdoener. Ik heb geen idee wat het was, maar het was ranzig! Het was maar liefst een 2 cm lang ding met intens bewegende voelsprieten die wel drie keer zo lang waren. And then... it started jumping! Als een gillende keuken meid mijn bed uitgesprongen om vervolgens in paniek te zoeken naar een moordwapen. Het enige wat ik op dat moment kon vinden waren mijn teenslippers en geloof me, die dingen zijn niet groot genoeg om met zekerheid een moord te plegen. Maar goed, ik vertrouwde op mijn gooi skills dus ik waagde een poging... I MISSED. It started jumping again! Waar is je vader als je hem nodig hebt?!

Zoals jullie al kunnen horen word ik aardig panisch van insecten, maar ik zeg jullie eerlijk ik heb echt een insectenfobie (lol en ik zit in afrika). Van mug tot lieveheersbeestjes, van vlinder tot spin en van wesp tot fruitvlieg. IK MOT HET NIET IN MIJN BUURT HEBBEN. Mocht zo'n ding zich toch in mijn kamer bevinden, ik weiger te slapen totdat het gevaar is uitgeschakeld. Oké ik ga weer verder waar ik gebleven was. Na nog drie keer mis te hebben gegooid en nog een paar keer gegild te hebben ben ik naar een ander moordwapen gaan zoeken. Ik vond een wc-borstel. Eindelijk een lang ding waarmee ik goed kan richten dacht ik... maar nee hoor dat ding maneuvreerde zich langs de borstelharen zo de lucht in! Als een springend hert vloog ik weer door de kamer en ik had er inmiddels een oververhit hoofd van gekregen. Gelukkig was het slachtoffer enigszins verwond en kon ik de laatste klap uitdelen met een menuboekje dat in de kamer van de lodge lag. Ik gooide het boekje boven op het slachtoffer en heb deze niet van de grond geraapt tot de volgende ochtend. Vanochtend gekeken... Mission accomplished.

Ik werd vanmorgen om 10 uur opgehaald door mijn partnerorganisatie in een jeep, de chauffeur van deze jeep (Chopper) is tevens ook mijn guide voor de komende drie weken. Ik dacht ik ga lekker achterin zitten zodat ik goed om me heen kan kijken. Grootste fout EVER. De jeep haalde maar liefst snelheden van 80 km per uur en ik werd zowat van de achterbank af geblazen. De jeep ging zo snel dat ik niet eens mijn ogen kon open houden haha! Nadat we andere vrijwilligers hadden afgezet op de airport ben ik gelijk voorin gaan zitten.

Voordat we naar mijn eindbestemming gingen zijn we eerst samen boodschappen gaan doen. Ik denk dat we wel 15 verschillende winkels bezocht hebben haha, maar dinsdag is de enige dag dat de partnerorganisatie naar Hoedspruit gaat om inkopen te doen voor de hele week. De reden hiervan, mijn eindbestemming was 40 km verderop, elke dag heen en weer rijden is dus geen optie. Rond 14:30 gingen we eindelijk richting het Balule Nature Reserve (onderdeel van het welbekende Kruger Park). Het was de meest hobbelige rit ever, als je hier zou rijden met een gewone auto zou je na een paar meter al autopech hebben. Ik heb onderweg een kleine glimps kunnen opvangen van een olifant, heel veel impala's gezien en een aantal giraffen kunnen spotten. Aaaah eindelijk ultiem genieten.

Na heel wat hobbels, heuvels en fotobombs bij de camera traps (deze worden gebruikt om foto's te maken van dieren haha) kwamen we eindelijk aan in het Struwig Eco Reserve. Het zijn een aantal huisjes boven op een heuvel, midden in de wildernis. Geweldig. Helaas ben ik hier de enige vrijwilliger op het moment, maar dit zal de pret niet bederven. Mijn guide Chopper is even oud als mij, dus we kunnen het goed met elkaar vinden en tijdens de wekelijkse bushcamps (letterlijk met een tent onder de sterren slapen) joinen er ook vrijwilligers van andere progamma's!

Nadat ik gesetteld was hoorden we opeens luid gekrijs van apen! Chopper wist meteen wat dit betekende, een luipaard! Hij zette meteen een berg afwaartse sprint in, ik rende er meteen achteraan en brak vervolgens bijna mn enkel onderweg naar beneden haha! Op een fractie van een seconde miste we net een glimps van het luipaard, jammer! Maar niet getreurd, ik ben hier nog een aantal weken. Wat we wel zagen toen we al eenmaal beneden aankwamen waren nijlpaarden, het geluid van deze dieren in het echt horen is wel echt iets magisch. Daarnaast ook nog een koedoe gezien en wat kleine mangoesten (they were so cute pff).

Morgen gaat mijn leven als wildlife volunteer eindelijk echt beginnen. Het schema ziet er als volgt uit:
07:00-08:00 road maintenance
08:00-08:30 meeting
08:30-10:30 game drive
10:30-12:00 making lunch
12:00-14:00 lunch
14:00-15:00 ecology lecture
15:00-17:00 making dinner

Wat het allemaal inhoudt? You will hear tomorrow :)

Liefs Gabie

Bavianen en KFC

Om 7 uur vanmorgen kreeg ik ontbijt op mijn kamer, een lekkere toast met spiegeleieren, wat bonen en een lekkere toetje. Om 8 uur liep ik naar de receptie om gebracht te worden naar het vliegveld. Toen ik aankwam keek de receptioniste mij geshockeerd aan, ze vertelde me dat de chauffeur al zonder mij vertrokken was met twee dames die eigelijk pas om 8:30 naar het vliegveld moesten. Meteen belde ze de chauffeur op en schreeuwde: "WILBERFORCE you left the girl who actually needed the ride at 8:00, come back right now!". Effe serieus, wie noemt z'n kind nou Wilberforce? Ik hoefde pas 10 uur in te checken op het vliegveld en het was maar 5 minuutjes rijden om daar te komen, dus die paar minuten later maakte geen reet uit... Ik kon er wel om lachen haha. Binnen een paar minuten stond de chauffeur voor mijn neus en reden we richting het vliegveld.

Toen ik eenmaal de terminal deuren door ging werd ik overladen door afrikaanse mannen die mij allemaal de weg wilde wijzen op de airport. Pas na een paar meter besefte ik me dat ik keihard voor de gek werd gehouden, ik werd namelijk geleid naar een plek met allemaal schoenenpoetsers HA. Ik heb helaas deze mannen moeten teleurstellen, my shoes were not in the mood today. Bij de gate naar wat muziek geluisterd en om 10:15 mocht ik het vliegtuig instappen. Het vliegtuig, dit keer een heel klein vliegtuigje, ging om 10:35 de lucht in om vervolgens weer na 45 minuten te landen... Zeer vermoeiende vlucht dus ;)

Eenmaal geland werd het vliegtuig omringd door bavianen! Wát een welkomstcommité. Na een paar meter stopte het vliegtuig opeens met rijden en tot mijn verbazing moesten we daar ter plekken uitstappen. Er was dus geen airport gebouw, maar alleen een landingsbaan lol?! Toen ik wat verder keek zag ik iemand staan met een naambordje met mijn naam erop, ik werd opgehaald met een jeep door Colin de eigenaar van de Woodpecker Lodge. Tijdens de rit naar deze lodge heb ik vooral veel armoede gezien, allemaal kleine sloppewijkjes. Geloof het of niet, maar precies in het midden van al deze shitzooi stond een KFC. Ja je leest het goed, een KFC ha! Waarom je daar precies zo'n fastfood restaurant neerzet? Ik begrijp het niet, jullie?

Na twintig minuutjes en heel wat onverharde wegen verder kwamen we aan bij de lodge. De lodge bevindt zich in het Hoedspruit Wildlife Estate en ik zal hier verblijven tot morgenochtend. In dit gebied loopt overal beveiliging rond (tot nu toe overal waar ik ben geweest trouwens), er zijn hier namelijk stropers en illegale handelaren. Op een paar km van de lodge vandaan waren er allemaal kleine winkeltjes, hier ben ik in de middag naar toe gelopen. Onderweg kwam ik nog meer bavianen tegen en de enige echte pumba! Terwijl ik hem aan het filmen was merkte ik dat hij me aan het achtervolgen was, ik stopte meteen met filmen en wandelde met een rap tempo door want knobbelzwijnen kunnen nog wel eens gevaarlijk zijn (oke ik lieg, het was meer een kleine sprint haha). Na een klein uurtje was ik weer terug met wat te eten en richting de avond heb ik nog effe gefacetimed met mijn vriendinnen.

Nu lekker netflixen en goed uitrusten, morgen gaat mijn avontuur eindelijk écht beginnen. Ik word namelijk om 10:00 opgehaald door de partnerorganisatie en dan rijden we naar het Balule Nature Reserve waar ik deze maand vrijwilligerswerk ga doen! Be aware, foto spams are coming.

Liefs Gabie

Halfway there

Om 10:35 vertrok ik vanochtend met KLM (een 777 voor de vliegtuigliefhebbers) van de opstijg-baan. Nét voordat ik de lucht in ging nog met papa geappt, die stond namelijk met mijn moeder en zusje bij een verloren Mc Donalds om mijn vliegtuig te kunnen zien. Toen mijn vliegtuig met gierende banden van start ging moest ik toch wel even huilen. Zat ik daar in mijn eentje met mijn jankmuil, in een vliegtuig waar maar een handvol passagiers in zaten, hopeloos te zoeken naar een madurodam Mc Donalds. JA! Daar was hij, toch nog even het gevoel gehad dat mijn fam me letterlijk heeft uitgezwaaid.

De vlucht die maar liefst ±10 uur duurde was gelukkig rustig, geen last gehad van turbulentie. Het eten in het vliegtuig was voor het eerst in mijn vliegleven hartstikke lekker haha! S'ochtends koude en warme pasta, s'middags een belegd broodje en s'avonds een panini! Alle maaltijden werden overigens geserveerd met een toetje, waarschijnlijk dachten ze dat ik zou gaan hongerlijden in afrika haha!

Om 21:20 aangekomen in Johannesburg, Zuid-Afrika heeft trouwens geen tijdsverschil met ons kikkerlandje. Je zult het niet geloven... maar heel de airport was LEEG (met uitzondering van de werknemers ofcourse). Ik kon dus in een stuk doorlopen, was binnen 10 seconden door de douane en had binnen een aantal minuten mijn bagage. Ik moest daarna naar buiten om bij de bus terminal te komen, dit was 1 minuutje lopen. Ik keek hier eerlijk gezegd heel erg tegen op, omdat ik natuurlijk helemaal alleen hier ben en ik niemand ken. Je zult het ook weer niet geloven... maar er was NIEMAND buiten haha! Er is dus een avondklok hier in Zuid-Afrika, deze gaat al om 21:00 in en de afrikanen houden zich hier letterlijk allemaal aan! Ik kan niet met volle overtuiging zeggen dat ik me daar in Nederland toen der tijd aan heb gehouden lol.

Maar goed, na een aantal minuten stond mijn shuttle klaar en kon ik instappen bij een hele lieve man. Tijdens de rit vertelde deze man vol passie over zijn werk en dat hij de droom heeft om naar Alaska te gaan HAHA, blijkbaar wilt hij even afkoelen. Na vijf minuutjes kwamen we aan bij de Airport Inn Bed and Breakfast. Hier heb ik de sleutel van mijn kamer gekregen van een enthousiaste man (alle mensen zijn hier zo aardig en iedereen vraagt hoe het met je gaat) en daarna lekker neergeploft op mijn bed.

Morgen krijg ik om 7 uur mijn ontbijt en word ik om 8 uur weer naar het vliegveld gebracht. Om 10:30 vertrek ik naar Hoedspruit, een vlucht die gelukkig maar een uurtje duurt.

Welterusten, liefs Gabie

Billenknijpen

Vier weken voor mijn vertrek werd mijn vlucht opeens gewijzigd, in plaats van 6 juli zou ik nu 9 juli aankomen in Zuid-Afrika... Het sloeg in als een bom. Het was namelijk niet mogelijk om op een andere dag dan 6 juli aan te komen vanwege de specifieke pick-up door mijn partnerorganisatie. Ik was in totale paniek want mijn reis kon op deze manier meer doorgaan. Huilend diezelfde dag nog naar mijn opa gereden in de hoop dat hij een oplossing had, opa is namelijk de enige die dit soort dingen kan fixen.

Meteen heeft hij contact opgenomen met Vliegwinkel, die tevens alleen via de mail te bereiken was (schandalig!). Nadat we na een paar dagen nog steeds geen response van Vliegwinkel hadden gehad zijn we naar het reisbureau Pantareizen gegaan. Daar vertelde zij dat er geen andere vluchten mogelijk waren op de desbetreffende dagen en dat als je moet overstappen in een ander land je 10 dagen in quarantaine moet. Wat een gezeik...

Gelukkig was de werkneemster van Pantareizen heel behulpzaam, zij heeft nadat wij naar huis zijn gegaan de hele week gezocht naar alternatieve vluchten. Ik kreeg na een paar dagen het verlossende telefoontje, ze had een rechtstreekse vlucht gevonden! Geen 6 juli maar 4 juli, dit betekende dus dat ik twee dagen eerder zou moeten vertrekken. Helemaal prima als ik er maar op tijd ben! Opa had gelijk de nieuwe vlucht geboekt en daarbij ook de overnachtingen geregeld... Alles weer gefixed.

Maar toch sloeg het noodlot vier dagen voor vertrek toe... Alle nieuwsforums stonden er vol mee: 'Verwoestende besmettingsgolf' dwingt Zuid-Afrika tot nieuwe, strenge lockdown. Opnieuw stonden de tranen in mijn ogen... Het zal toch niet zo zijn dat ik letterlijk 96 uur van te voren te horen krijg dat ik (na twee jaar wachten) wéér niet mag vertrekken. Na wat research en belletjes de bevestiging gekregen dat de grenzen nog steeds open zijn en dat er alleen nieuwe maatregelen in het land zijn. God. Zij. Dank.

Vrijdag én zaterdag voor het eerst een PCR test moeten doen, deze waren namelijk nodig om te mogen reizen. Ik zal niet liegen... Het veel reuze mee haha. Maar goed, beide testen negatief dus ik mocht in ieder geval vertrekken. NU sta ik hier wederom met tranen in mijn ogen, maar dit keer van blijdschap. Mijn droom komt eindelijk uit. Ik vertrek zo naar Zuid-Afrika. Mocht je willen weten hoe mijn heenreis er uit ziet, aan het eind van dit verhaal een overzichtje. Ik ga me nu maar eens mentaal voorbereiden op de vlucht, voor diegenen die het nog niet wisten; I hate flying. Wish me luck.

Liefs Gabie

Vluchtchema

• - Vertrek op 4 juli om 10:35 AMS aankomst in JNB om 21:20. Overachting in Johannesburg.
• - Vertrek op 5 juli om 10:30 JNB aankomst in HDS om 11:25. Overnachting in Hoedspruit.
• - Pick-up op 6 juli om 10:00 door partnerorganisatie.

Welkom op mijn reisblog!

Hallo en welkom op mijn reisblog!

Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen die ik ga meemaken. Ik vertrek voor bijna een maand naar Zuid-Afrika waar ik vrijwilligerswerk ga doen. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar ik me bevind en waar ik ben geweest! Meer informatie over mijzelf en de reis die ik ga maken vind je in het profiel.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de ‘Blijf op de hoogte!’ kolom.

Ik zie je graag terug op mijn reisblog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met me meereist!

Liefs Gabie